Ἡ Ἀρχοντίτσα καὶ ὁ λύκος
Παραμύθια / Κωνσταντῖνος Γανωτής, 1η ἔκδοση, Ἀθήνα, Πηλός, 2009.
Τὰ παιδιὰ δὲν ἐκστασιάζονται μὲ τὰ παραμύθια, τὰ θεωροῦν αὐτονόητα· ὅπως θεωροῦν αὐτονόητο ὅτι τὰ ἀγαποῦμε. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ παρουσία μας μόνο κοντά τους εἶναι γι' αὐτὰ παραμύθι. Πῶς νὰ σταθοῦμε ὅμως κοντά τους, ποὺ δὲν ξέρομε τὴ γλῶσσα τους; Γι' αὐτὸ φτιάχνομε παραμύθια κι ἔτσι συνεννοούμαστε μαζί τους.
Τὰ παιδιά μας ἔχουν μία πίστη ἀτράνταχτη σ' ἕναν κόσμο, ποὺ δὲν τὸν γνώρισαν, γιατί ἐμεῖς οἱ μεγάλοι τὸν καταστρέψαμε, τὸν ἐξορίσαμε ἀπὸ τὰ μάτια τους. Αὐτὸν τὸν κόσμο δοκιμάζομε τώρα μὲ ντροπὴ καὶ ἔνοχη συνείδηση νὰ ξαναστήσομε πάλι μπροστὰ στὰ παιδιά, γιὰ νὰ τὰ ἰδοῦμε νὰ χαμογελοῦνε λίγο εὐτυχισμένα, γιὰ νὰ τὰ παρηγορήσομε. Καὶ κοντὰ σ' αὐτὰ παρηγοριόμαστε κι ἐμεῖς, γιατί κι ἐμεῖς μέσα μας παιδιὰ εἴμαστε.
( Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου )